"Bo tak zdobędziesz dobro, którego nie zdobędziesz..."

W liceum, a niektórzy nawet już w gimnazjum, poznają wiersz "Przesłanie Pana Cogito" Zbigniewa Herberta. Kiedy czyta Wam go polonistka lub polonista (szczególnie pokroju nauczycieli z Chorzowa z "Płachty na byka"...), raczej Was to "nie porwie". Zresztą jakikolwiek wiersz w takiej wersji nie złowiłby planktonu...

    Broń Boże, nie wymagam aktora zamiast każdego nauczyciela, ale czasami warto poddać się jakimś emocjom. Łatwiej Wam będzie, jeśli jest w Was chociaż trochę wrażliwości. I z miejsca chcę ten wpis zadedykować trzem paniom:

~ Pauli za zainteresowanie

~ Julii za wzruszenie (nie ramionami)

~ Jowicie za miłość do Herberta.

"Przesłanie Pana Cogito" w interpretacji Jerzego Zelnika

Tutaj utwór interpretuje mistrzowski Jerzy Zelnik. Nie da się ukryć, że jeszcze silniejszy przekaz dają fragmenty Sceny Faktu Teatru TV o Witoldzie Pileckim. Życiorys tej postaci pasuje idealnie do treści wiersza. Pilecki był ochotnikiem do Auschwitz, a w czasie budowy "nowego systemu" został aresztowany, torturowany i zabity przez UB. To bardziej niż telegraficzny skrót.

Rotmistrz Witold Pilecki w czasie procesu

Czasami warto poszukać czegoś dla siebie w (wydawałoby się) nudnych lekturach czy wierszach. Internet jest naprawdę pełny fajnych rzeczy tego typu.

Zbigniew Herbert

Tutaj macie cały tekst "Przesłania..."

Zbigniew Herbert

Przesłanie Pana Cogito

---

Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę

idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch

ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo

bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy

a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych

niech nie opuszcza cię twoja siostra Pogarda
dla szpiclów katów tchórzy - oni wygrają
pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzuca grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys

i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy
przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie

strzeż sie jednak dumy niepotrzebnej
oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz
powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie było lepszych

strzeż sie oschłosci serca kochaj źrodło zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twojego ciepłego oddechu
są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy

czuwaj - kiedy światlo w górach daje znak - wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę

powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy
bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz
powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem
jak ci co szli przez pustynie i ginęli w piasku

a nagrodzą cie za to tym co mają pod ręką
chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku

idż bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów

Bądź wierny idź

~ Stefa