Nie jestem idealna! - "Jak pokochać centra handlowe"

Okoliczności są, delikatnie mówiąc, sprzyjające. Zbliża się Dzień Kobiet, pewien polityk twierdzi, że jestem mniej inteligentna od niego, a w moje ręce szczęśliwie trafiła książka Natalii Fiedorczuk.

Nie jest żadną tajemnicą, że tego bloga prowadzą dwie dziewczyny czy może już nawet młode kobiety. Jesteśmy podobne i różne jednocześnie. Nie chcę wchodzić w kwestie naszych poglądów na tematy obecnie poruszane wszędzie (chcę zaznaczyć jedynie, że mój wpis nie ma nic wspólnego ze zbliżającym się strajkiem). Są jednak sprawy, w których obie się zgadzamy.

 

 Nie ma żadnego wstydu w byciu kobietą. 

 

Przechodząc jednak do sedna, pomówimy o książce Natalii Fiedorczuk. O tym, "Jak pokochać centra handlowe". I wbrew pozorom to nie jest główny temat debiutu pisarskiego pani Natalii.

Porusza kwestię, która prędzej czy później będzie częścią życia wielu z nas. Macierzyństwo - bez cukru, lukru i przekłamań. Jak współczesna kobieta radzi sobie z ciążą (planowaną czy nie), ze zmianą swojego życia o 180°? Jak reaguje na nią wszelkie otoczenie - bliskie i bardzo dalekie? Jak porusza się w tym wszystkim mężczyzna?

Natalia Fiedorczuk - Paszporty Polityki 2016
ŹRÓDŁO

Świat Lucyny Nowak, kobiety o najpopularniejszym nazwisku w Polsce, to tak naprawdę mikstura historii wielu kobiet. To tylko pokazuje, że losy bohaterki nie obrazują odosobnionego przypadku. Nie ma: "baba sobie coś wymyśla", "czemu nie możesz być normalna?", "kobiety od zawsze rodziły i wychowywały dzieci - co za problem?".

"Jak pokochać centra handlowe" nie owija w bawełnę. Poród to nie jest nic przyjemnego. Opieka w polskich szpitalach nie jest w wielu przypadkach na standardzie europejskim, żeby nie powiedzieć po prostu ludzkim. Kobiety na swój sposób nienawidzą kobiet (jak położne opisane w książce). Nie każda kobieta po porodzie tryska szczęściem tak samo jak pokarm dla jej dziecka. A armia mniej lub bardziej przypadkowych doradców z marszu wie lepiej, jak powinna je wychować.

A do tego jeszcze polityk, który reprezentuje nasz kraj w Europie, twierdzi, że jesteśmy głupsze, słabsze i w związku z tym mamy nadal zarabiać mniej, tyle, że już w każdej dziedzinie. Dygresja, bo krew zalewa.

Książka porusza tematy, których publicznie raczej się nie dotyka albo robi się to nieśmiało. Ukazuje, ile jeszcze jako społeczeństwo musimy zrozumieć i zmienić w podejściu do kobiet, szczególnie do mam - w ciąży i po urodzeniu dziecka. Musimy wreszcie zrozumieć, że matka i dziecko czują: ból, strach, szok, niepokój, niepewność. Obojgu należy pomóc, a nie zrzędzić "Co się drze, krowa?" do rodzącej kobiety. Bo naszym psim obowiązkiem wcale nie jest znoszenie każdego cierpienia z błogim uśmiechem na ustach. Chcemy czuć się bezpiecznie i być potraktowane wyrozumiale, szczególnie w tak ważnym momencie.

Fiedorczuk pisze książkę przystępnym językiem. Czyta się świetnie i szybko. Miałam wrażenie, że mam w rękach pamiętnik lub reportaż. Historię opowiada nam sama Lucyna. Młoda mama dwójki dzieci, żona, pracująca na umowach śmieciowych i bez miejsca, o którym można bez cienia wątpliwości powiedzieć "mój własny dom". Przyznajcie, że takich kobiet jest mnóstwo. Jednocześnie autorka, moim zdaniem, wcale nie zniechęca do macierzyństwa. Cytując klasyka, mówi, jak jest.

Jak odnaleźć się w tej roli wśród bzdur, które serwują nam media, niedoścignionych wzorców matki i kobiety idealnej - rodzicielki, wychowawczyni, rozwijającej się w swojej karierze, mającej czysty dom i głowę, a najlepiej rezygnującej ze wszystkich udogodnień i ułatwień? "Jak pokochać centra handlowe"? 

Przeczytajcie tę książkę.

 

I pamiętajmy, że nie ma ludzi idealnych.

~ Stefa 

Zdjęcie szminek - ŹRÓDŁO